এৰুপ নিশ্চয় হৈলে যদি সেহি বৰে।
সালঙ্কৃতা কৰি সেহি কন্যা দান কৰে॥
সংক্ৰম বিবাহ এহি জানিবাহা মনে।
তোমাসাৰ যোগ্য ইহা কৰিবা যতনে॥
যাতো তোৰ কূলে এহি বিবাহ চলিবে।
সিকাৰণে ইতো বিহা গান্ধৰ্ব বুলিবে॥
যুদ্ধত জিনিয়া যিতো আনয় কন্যাক।
অথবা আনয় কন্যা দিয়া ডকা হাক॥
সি জনাত সেহি কন্যা পৰে সমৰ্পয়।
ৰাক্ষস বিবাহ বুলি ইহাকে কহয়॥
সয়নত পাই কিম্বা ৰহস্য স্থানত।
কামাতূৰ কন্যাক যি কৰয় সুৰত॥
সিজনক সেহি কন্যা কৰয় অৰ্পণ।
পৈষাচ বিবাহ এহি কৰিবা গণন॥
এহি আঠ বিধ বিয়া বেদত লিখয়।
যুবতী বিবাহ বাপু দোষ নাহি কয়॥
এতেকে ইয়াত কিছু সংশয় নকৰি।
সংক্ৰম বিয়া বিহাই অনিবা সুন্দৰী॥
শুনি চিত্ৰসেনৰ আনন্দে পাৰ নাই।
অধম মজীনে যেন মোক্ষপদ পাই॥
দৰীদ্ৰে পাইলেক যেন ৰত্নৰ ভাণ্ডাৰ।
সিমত আনন্দ ভৈল গন্ধৰ্ব্ব ৰাজাৰ॥
