34 ১৪ চতুৰ্দশ পৰ্ব মতিভনিত। ২৪ পাটি ভবিলে। লৰতিৰোতা এতুি যিবিলাকে আলে সেই মানুহ পাচ হেজাৰ মান হৃব। ২২ তেও সেই মানুহজুক বিদায় কৰে মানে তেঁওকৈ গ্ৰাগেই না ওহি পাৰ হৃই যাবলৈ তেঁও শিষ্য ২৩ সকল ঘা দিলে। মানুহজুম বিদায় কৰি তেঁও নিৰ্জন পাৰ্থনা কৰিবলৈ এখান্ পৰ্বতৰ দিলৈ গ'ল ৪ পাচে সন্থিয়া হল সেই পৰ্বতৰ দিতে ঘঁকলৈ | ফিল কিন্তু সেই কালনাৱে সাগৰৰ মাজ, চল ২৫ ল কৰি দ্মদিনিন। তেতিয়া পচোৱা বতাহ স্বই চিল্ পুৱতিনি যিশু। নগৰৰ ওপৰে খোজ কাঢ়ি ২৬ সিবিলাকৰ ওচৰলৈ আহি কিন্তু শিষ্য সকলে তেও সাগৰৰ ওপৰৎ ঘহাযোৱা কৰিবৰ দে»ি ব্ৰম্ লাগি এইটো ভুভুতলি সিবিলাকে ভয়তে এটাই ২৭ পাৰিব বৰিলে। পচে তেতিয়াই মৃিৰ হোৱা ময়হে ভয় নকৰিবা যিশু। সিবিলাক অয়কে ইলিলে। ২৮ তেতিয়া পিতৰে যা লয় তেঁওকলিন্দে হে পছু তুযিহে যেদি তেবে পানিৰ ওপৰে তোমাৰ ওচৰলৈ ২৯ যাবলৈ মোকো ঘা দিয়া। তেঁও টুলিলে বাৰু ঘঁহা সেই হেতক পিতৰ নৱপৰা নামি পানি ৩০ ওপৰে দি যাব ধৰিলে কিন্তু সেই বহা বতাহ দেসি তুৰ লাগিল ঘৰু তুে হৃইহে অশ্বৰ মোকু ৰক্ষা ৩১ কৰা এইগুলি এটাহ, পাৰিলে তেতিয়াই যিম্ভএ হা যেলি তেঁওক ধৰি ঔলিলে হে স্মৃতীতিমত কিয় ৩২ সশয় কৰিল। সেই কাল সিবিলাক নৱলৈ ঘাহি ৩৩ ল বতাহ চিয়া। তেতিয়া যিবিলাক নাৰ ষ্মাচি সেইবিলাকে ঘহি যিশুক পূজা কৰি ফুলিলে নি ৩৪ শচয়ে গ্লানি খৃস্বৰৰ পুত্ৰ। অয়া পাচে সিবিলা
