পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/২৬৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

960 ২০ বি-৬ - লুফে ফৰা- ভুমি জানি হেভেন কিন্তু এতিয়' মেয়ে তোমাৰ ক্ষৰ চে ইষ্মচে। ছিলে? যি কাল তোমাৰ ৪৩ শত্ৰুহঁতে তেম'ৰ চাৰিওয়ালে গg বাবি তোমা ৰেঢ়িৰ ঘৰু তোমাক এটায় দিয়ে নিৱোৰ কৰি &ঃ ঘৰু তেযি'কে ঘৰু তোমাৰ তি— যাক। সন্তু তি স লকে মৰি সমান কৰিৰ দ্বাৰু মোৰ এট লি। এটা ওপৰৎ ন? সেই কালেই মিলিচেহি কিনে তোক ৪৫ দৈমিলে ঠি কাল সেই তো কাল তুমি নে জানিল। ৬ পাচ তেঁওমন্দিৰলৈ গৈবে ফিনী কুবি লাঞ্চবাজলৈ গুলিয়াবলৈ ধৰিলে। আকসিহঁত ইনি লৈ যো দাৰ না ঘন্ এয়ে লেহা গ্ৰাচে কিন্তু ভহতে তাকে চোৰ শাল পতিনিই। ৪৭ তেঁও নিতে নিতে মন্দিৰ শিপাইছি কিন্তু বড় পুৰোহিতহঁতে অবাক হতে হবে। চাইভেও তেও ৪৮ বিনাশ কৰিব জিনে কিন্তু তাকে কৰিবৰ একো উপায় নে পলে কিয়নো এটা মানুহে তেঁওৰ কথা শুনিবলৈ মন দি ঘছি।

  • সেই ফলছে এদিন মন্দিৰ ভেও Hিইছি স্থাৰু

২০ শুভবাৰ্তা পুচ ফুৰিছি সেই বেলা বড় দুৰোহিৎ ইতে বইডে গবে ইতুইতে তেওৰ ওচৰলৈ ও হিল। স্থাৰু তেঁওক ফুলিলে ভযিক্তি হিৰে এই সূত্ৰ - ঘৰু কানে তোমা-এই মহিয়া দিলে। ৩ 3ে সqিধান দি সিবিলাকক ফুলিলে ময়ো এটি কথা ও তোম, শোবেতোলাযে- কোৱা। যোহনৰ a 2 স্থানে মৰূপত্ৰ। সিবিছে ঈদ্ধে