৪০ দশম পৰ্ব কৰা নাহ্ ভৰুসকলৰ ফাললৈ উভতি ০৫ কৰি কলে ফেলে যি পদাৰ্থ তোমোলাকে দে2: সেই পদাৰ্থ যি চহ্ন। ২৪ দেAে সেই চক্ষু বন্য। যি হেতক ডোমোলাক, ময় ও যি কোযেলাকে দেহিবলৈ পোৱা ভা বস্ত্ৰ ঘাচাৰ্যে ৰু ৰজায় দেবি থেজে কিন্তু দে! পোৱা নয় কে যিহকে তোমোলাকে নিবলৈ শেৱা সেইকও শুনিব জিছে কিন্তু শুনিবলৈ পোৱা নায়। ২৫ সেই কল দেন এজন্ স্মৃতি থিয় হৃই তেঁও পৰা বিৰলৈ বুলিলে হে গুৰু গ্ৰনন্তাযু স্বৰলৈ কি ৬ ফুৰিম। তেঁও তা ইলিলে শাকি লে2 ঘাচে ১৭ কি পঢ়া। তেঁও সিদুত্ত কৰিলে বেলে তোমা সৰ্ব্ব ছুি সৰ্বম সবল সন্ধচিত্ত দি তোমাৰ শ্বহ্ যি হক চেনেহ কৰা গ্ৰাৰু গ্ৰানা সদৰ্শ তোমাৰ ওচৰ ১৮ মাহিকে চেনেহ কৰা। তেও তেঁও ইলিলে তুমি ২৯ সুপ চিত্তি কৰিচা শুয়াকে কৰা তেৰে জীৱ। কিন্তু তেও ঘুপোনাফে পৰমকি কৰিবলৈ মন কৰি যিশু ৩০ ফুলিলে যো ওচৰকাকো। যিশুএ যe নলে বোলে এক মহি কিশলযৰ্পৰা য়িৰিলৈ ধওতে তাই ভৰ হাত পত্বিল সেই ডাই হতে ভৰি কাপড় কাঢ়ি লৈ তা ঘা লয় এব। যৰ কৰি তাৰু ৩ এড়ি গুড়ি গল্। পাচে এ পুৰোহি দৈবযোগে সেই ৬২ বাটেল তা দেঠি নিল হৃই গল্। এইকপে এক লৈবও সেই পোনে দি গল কিন্তু সি ঘাহি তা দে' ৩৩ নিলগ ইগল। কিন্তু এক শৰোনী বঁওতে তাৰ ৩৪ ওচৰও উপগত হলগৈতা দেথি মৰম কৰি তাৰ ওচ
