পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/১৭১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

168 ৪৪ চতুৰ্দশ পত্ন যাকে কা~ কব ববিলে এও সিলিৰ এজন ডে তেও কেও • শৈ নে কালো বে+নি পাচে খচৰ থিয় ই " 21 মাহে তুলিলে বোলে ঘৰশে তুমি দিবি কি লীৰে এত যি হেতুক তয একে শিলীয়া গ্ৰা যে য ক সিবিলাকৰ নিচি। কিন্তু এই ৭১ যি ২Yনুহৰ কৰু তেলোকে কৈচা হয়া যায় একো নৈতালে এই ধুলি গলি পৰিব ধৰিলে ঘৰু শৎ কঢ়িব ধৰিলে তেতিয় স্থাও ৰুক। তাকিলে যি কথা ৭২ যিশু উ, দৈদি বোনে কৰতুৰ দুয় বাৰ ডাকি ব ঘষে তুফ্ৰি তিনি বেলি যে ক, শৈনে কচি T! সেই ক? পিতষহ মন পড়ি কাদিৰ বৰিলে। প বত্তি হ + 1 ৰেহি সহ7ে ৱা 25 °চ নকলে +কসকলে এটয়ে যে পতি ঘণ কৰি যিশু বা কুলৈগৈ পীৰতৰ ঘাগ কৰি দিলেনি। ২ তেতিয়া ৭ তে তেঁও, শুধি ল বোলে ভূযি যি দী ইত ৰতন ভেও ম২ি লয় তেঁওক ই লিলে তুমি ৩ ইলিচা। ধান পুৰোহিৎ সকলে ভালো ঘণ ৪ বাদ দিলে। ঘকও পীলাতে তেঁও বিলে কোণে তুমি দেAেt একো ও3ৰ ন কৰা দে আইতে ৫ তে পদকিয়া কৰি কিমান্ সাকী দিছে। কিন্তু যিশু তেতিয়া একে উত্তক্ ন কৰিলে তাতে শীলাতে বড় বিস্ময় নিলে। ৫ [ ঘৰু সেই বি এনে ঘৰ আচিল পুজায় যাকে পেলে সেই বন্দিয়াকে ঠেলে সেই কাল যি ব ৭ লাকে তz দি বিচি ঘা শুকা দি মালহো মাহি