136 ৭ সপ্তম পৰ্ব মাৰ্ক কৰা। ৩৫ হাতা ঘাট মুকলি হো। তেতিয়া কান সুকলি হল ঘা ৩১ লিবাৰে বাৰু চিন্ িপচে সি কশ বক্ত কলে ঘাৰু তেও সেই কথা কাতে ন কবলৈ সিহঁতক আজা ৩৭ দিলে কিন্তু তেঁও যিমান, হাক দিয়ে তিনি স্মৃতি সবই পৌচি কৰিলে ঘতিশয় বিস্ময় মানি ইলিলে তেঁও এটা কাম সজ কৰিলে তেঁও কন কন অঁকৰক কথা কবলৈ দিয়ে। পৰ্ব সেই কাল মানুহ ঘড়ি সহ হ ি2বলৈ একো ৮ নয় এই হেতু যিশুএ গ্ৰপেন শিষ্যসকল ওচৰলৈ { যাতি ঘানি টুলিলে এই মানুহবিল যোৰ লগৎ ৩ তিনি দিন ঘাছে কিন্তু বলৈ একো নায় এই নিমিত্তে যয় সিহঁতক দয়া কৰৰ দ্বাৰু যদি লঘোলে নিহত ঘৰলৈ পাছে তেবে নিহত বাটৰ মাজ ৰ হিৰ যি হেতুক সিহঁত বস্ত্ৰ মানুহ ভালেযান্ দুৰৈৰ ও আহিছে। 3ে শিষ্যসকলে উেক ও কৰিলে হাবিৎ এভে যাহ ৰাবলৈ ঘুমি ক- পিহা পায় তেঁও দিবিলাকৎ সুবিলে তোমোলাকৰ কেইট। পি। ও ঘাছে সিৰিলাকে পুলিলে সাতো। পচে তেঁও মানুহবিলাক মঃ ৰহিৰলৈ তুলিলে ঘৰু সেই সাতোটি পিছলৈ সুতি কৰি ভাঙ্গিলে পাঁচে গ্ৰাপেনি শিষ্যসকলক সিহঁতৰ ঘাতে থবলৈ দিলে সিবিলাকে ৬ সিহঁতৰ ঘামতে থালে। সিবিলাকৰৰ ঘল চুম মচ গ্ৰাচিল্ ভাতে তেঁও সুতি কৰি তাকে ঘাতে বলৈ দ্মাজা কৰিলে এই হেতু সিহঁতে যায় সন্তোষ হল তাহ পচে ভাজা জিগ না পাটি ভৰ কৰি
