পৃষ্ঠা:দেৱজিত.djvu/৮৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৫
দেৱজিত।


অচেতনে পৰিলেক ত্ৰিদশ সকল।
দেখিয়ো কৃষ্ণৰ কেনে যোগমায়া বল॥৪০৩
যেহি যৈত আছিলা পৰিলা সেহি স্থানে।
কতোক্ষণে চেতন লভিলা দেৱগণে॥
শাৰঙ্গ ধনুক বীৰে কৰে ধৰি ডাটি।
অৰ্দ্ধচন্দ্ৰ দেৱতাৰ পেলাইলেক কাটি॥৪০৪
সেই বেলা বায়ু বাণ হানি ধনঞ্জয়।
উৰুৱাইলা দেৱতাৰ কোটি শৰচয়॥
সেই বেলা প্ৰসন্ন যে ভৈলা দশোদিশ।
মহা ভয়ে পলাইলা দেৱতা ত্ৰিদশ॥৪০৫
অৰ্দ্ধচন্দ্ৰ নৰাচ হানিলা মহাবলী।
দেৱতাৰ হিয়াত পৰিলা হলাহলি॥
অযুত নিযুত কোটি খৰ্ব্ব শৰ চয়।
প্ৰহাৰ কৰয় ক্ৰোধে পাণ্ডুৰ তনয়॥৪০৬
আৰু মাৰিলন্ত বীৰে কোটি শৰচয়।
গাৱে গাৱে দেৱতাৰ ভেদিলা হৃদয়॥
কাৰো কাটিলন্ত উৰু কাটিলন্ত গল।
কাৰো ভৰি হাত কাটি কাটিলা কঙ্কাল॥৪০৭
কাৰো মৰ্ম্মস্থানে পৰি গৈলা দিব্য শৰ।
আধামৰা হুই কতো কৰে ধৰ ফৰ॥
হয় হস্তী ৰথ সৈন্য কাটিলা বহুত।
সৈন্যৰ শোণিতে নদী বহে বিপৰীত॥৪০৮