সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:দেৱজিত.djvu/৫২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫২
দেৱজিত।

বীৰঙ্গ চৰিলা ধনু ধৰি বৃষভত।
বজ্ৰবেগ গৰ্ব্বমতি ধাইলা ঘোটকত॥
কালম্ভ ৰাক্ষস বীৰ চৰাচৰ পতি।
সিংহৰ পিঠিত চৰি কৰন্ত দীপিতি॥২২২
ভালুকৰ পিঠিত বিক্ৰম আৰোহিলা।
বীৰ খৰ্ব্ব দুই বীৰ ৰথত চৰিলা॥
অখৰ্ব্ব চৰিলা যাই তুৰুকী ঘোৰাত।
মহাবীৰ দৰ্প দিব্য চৰিলা ৰথত॥২২৩
অশ্বিনীকুমাৰ দুই আছে ঘোৰায় চৰি।
গণপতি গৈলা পাচে মুষকত লৰি॥
কাৰ্ত্তিক সেনাপতি ধাইলা ময়ুৰত চৰি।
গৰ্ব্বমূৰ্ত্তি দিব্য ৰথে শীঘ্ৰে গৈলা লৰি॥২২৪
বিশ্ব কালমন্দ দুই একে ৰথে যাই।
প্ৰজা সংহৰিবে যেন ৰুদ্ৰ খেদি যায়॥
নিজ নিজ যানে চৰি দেৱ-সেনা চয়।
ইন্দ্ৰক আৱৰি সবে কৰে জয় জয়॥২২৫
হয় হস্তী সৈন্যৰ যে লেখা জোখা নাই।
কোটি কোটি লক্ষ লক্ষ হাজাৰ বহি যায়॥
জয় ইন্দ্ৰ বুলি সবে সিংহনাদ কৰি।
চলি গৈলা দেৱ সেনা পটোৱাৰ ধৰি॥২২১
দেৱতাৰ সিংহনাদে স্বৰ্গক পূৰিলা।
গিৰীবৰ সাগৰ যে মহী খলকিলা॥