এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৮০
দেৱজিত।
হৰ-শৰ চম্ন কৰি মাধৱৰ শৰ।
তূণত পশিলা যাই বীৰ অৰ্জ্জুনৰ॥
ব্ৰহ্ম বাণ চন্ন দেখি হৰ গৈলা জ্বলি।
পাঞ্চ অৰ্দ্ধচন্দ্ৰ প্ৰহাৰিলা হোঁহ বুলি॥৮৯৫
বিজুলী চমকে শৰ শীঘ্ৰে যায় চলি।
অৰ্জ্জুনৰ হিয়াত পৰিলা হলা হলি॥
বায়ু বেগে শৰ যাই পাতালে পশিলা।
সাগৰত স্নান কৰি শীঘ্ৰে আসি ভৈলা॥৮৯৬
মহেশৰ তূণত পশিল বেগে শৰ।
হেন দেখি অৰ্জ্জুনৰ ক্ৰোধ গুৰুতৰ॥
তূণ হাতে নাৰায়ণ অস্ত্ৰ বীৰে আনি।
শাৰঙ্গৰ গুণে যুৰি প্ৰহাৰিলা টানি॥৮৯৭
বিধুম অগনি হুই চলে দিশ ঢানি।
লেখি হাহাকাৰ কৰে চৰাচৰ প্ৰাণী॥
বিম্বাদে শৱদে হৰ হৃদয় ভেদিলা।
ঢলোঁ পৰোঁ কৰি হৰ বৃষভে পৰিল॥৮৯৮
হাতৰ পৰিলা খসি পিনাক যে ধনু।
ঘনে ঘনে কম্পয় হৰৰ সবে তনু॥
কতো ক্ষণে স্বস্থ পাছে ভৈলা মহেশ্বৰ।
কোটি কোটি লক্ষে লক্ষে প্ৰহাৰিলা শৰ॥৮৯৯
আৰু অৰ্ব্বদেক শৰ প্ৰহাৰিলা বলে।
আকাশ ঢাকিয়া যাই গগন মণ্ডলে॥
