এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৭
দেৱজিত।
হেনয় ভাৰ্য্যাক অপ্সৰা সমে মোৰ।
স্বৰ্গক নিলন্ত কাঢ়ি দেৱ পুৰন্দৰ॥
নিবে দেখি আৰ কিছু নুবুলিলোঁ মই।
অমৃতক ভুঞ্জি অছিলোহোঁ সেহি ঠাই॥ ৬৩
পাচে মই গৈলোঁ আপোনাৰ নিজ পুৰী।
কহিলোঁ তোমাত সত্য কৰি দেৱ হৰি॥
দৈত্য দেৱতাৰ যুদ্ধ ভাঙ্গিলা সম্প্ৰতি।
বলিক মাৰিয়া স্বৰ্গে গৈলা সুৰপতি॥ ৬৪
একদিনা পাচে মই কৰি দৃঢ়মতি।
ভাৰ্য্যা খুজিবাক মই গৈলোঁ অম্ৰাৱতি॥
মোক দেখি ইন্দ্ৰদেৱ হৰষিত মন।
প্ৰশংসা কৰিয়া মোক দিলা সিংহাসন॥ ৬৫
আৰো বোলে কিসক আসিলা মোৰ থানে।
বিলম্ব নকৰি মোত কহা সাৱধানে॥
নমো ত্ৰিদশৰ নাথ সহস্ৰ লোচন।
এই বুলি ইন্দ্ৰে মই কৰিলোঁ বন্দন॥ ৬৬
পাচে দিব্য সিংহাসনে বসিলোহোঁ যাই।
মোক ৰঙ্গে চাই পাচে বোলে হৰিহয়॥
মোহোৰ থানক কিয় কৰিলা গমন।
মোহোৰ আগত তুমি কহা দৃঢ় মন॥ ৬৭
ৰূপান্দ্ৰীয়ো ভাৰ্য্যা আনি আছা হৰিহয়।
অপ্সৰা সমে আনি আছা তযু ঠাই॥
