পৃষ্ঠা:দেৱজিত.djvu/১৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪
দেৱজিত।

দুষ্ট ৰাজাগণ সব অনেক মতাই।
সব দুষ্ট ৰাজা মাৰি পেশোঁ যমালয়॥ ৪৬
এহি বুলি কৃষ্ণে যুদ্ধ হাৰিবাৰ চলে।
লৱৰেক দিলা কৃষ্ণে শৰীৰৰ বলে॥
সাগৰে পৰিলা ঝাম্প দিয়া যদুপতি।
দেখিয়া সাগৰে ধৰিলন্ত স্কন্ধ পাতি॥ ৪৭
সাগৰত চৰি কৃষ্ণ মহাৰঙ্গ ভৈলা।
সাগৰে কৃষ্ণক পাচে বুলিবাক লৈলা॥
মোহোৰ স্কন্ধত চৰিলাহা নাৰায়ণ।
আবেসে মোহোৰ ভৈল সফল জীৱন॥ ৪৮
মোহোৰ ভাগ্যৰ কথা কহন নযায়।
যোগীয়ো নপাৱে যাক যোগক ধিয়াই।
আৰো এক গোচৰ শুনিয়ো স্বৰূপত।
তোমাক লাগক পাওঁ যেন বৎসৰত॥ ৪৯
এহি খানি গোচৰ শুনিয়ো নাৰায়ণ।
বৎসৰত দেখোঁ যেন তোমাৰ চৰণ॥
এহি হৌক বুলিলন্ত দেৱ দামোদৰ।
বৎসৰত লাগ মোক পাইবা একবাৰ॥ ৫০
সেহি বেলা সাগৰে আসিলা কৃষ্ণ পাশে।
পাদ্য অৰ্ঘ্য ধৰিয়া মনত নিৰুৎসাহে॥
বৈদূৰ্য্য সুবৰ্ণময় ৰত্ন সিংহাসনে।
মাধৱক সাগৰে যোগাইলা সেহি স্থানে॥