পৃষ্ঠা:দেৱজিত.djvu/১২৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২৭
দেৱজিত।


সন্য মাৰিবাক দেখি মুখ্য দেৱগণ।
অৰ্জ্জুনক ধাইলা কৰিয়া ক্ৰোধমন॥৬০৯
চন্দ্ৰ সূৰ্য্য বায়ু বৰুণাদি দেৱগণ।
অৰ্জ্জুনক খেদি যাই দিলা ঘোৰ ৰণ॥
অৰ্দ্ধ চন্দ্ৰ বিপাত হানিলা দেৱগণে।
অৰ্জ্জুনৰ হিয়াত পৰিলা বৰ টানে॥৬১০
শৰ পাই অৰ্জ্জুন উঠিয়া কম্পমান।
বাম হাতে ধৰিলা শাৰঙ্গ ধনু খান॥
শাৰঙ্গত যুৰিয়া নৰাচ দশ বাণ।
বায়ু বৰুণক ভেদিলা বৰ টান॥৬১১
হানিলন্ত অগ্নি নিৰিতিক দিব্য শৰ।
ধলি পৰিলেক শ্ৰুতি নাহিকে গাৱৰ॥
কুবেৰক শৰ বীৰে মাৰিলা হাজাৰ।
শৰ জানে কুবেৰে দেখিলা অন্ধকাৰ॥১১২
আৰু গাৱে গাৱে শৰ মাৰিলা অপাৰ।
শ্ৰুতি জ্ঞান হত ভৈলা সবে দেৱতাৰ॥
বায়ু বহ্নি যম আদি কুবেৰ নিৰিতি।
চন্দ্ৰ সূৰ্য্য বৰুণাদি কাৰ্ত্তি গণপতি॥৬১৩
ইসব প্ৰমুখ্যে আছে দেৱ সেনা যত।
একে লগে ধাইলা অৰ্জ্জুনক সমৰত॥
অৰ্জ্জুনৰ শৰে দেৱৰ উঠিলেক মনু।
খেদি আসিলেক সবে ধৰি ঘোৰ ধনু॥৬১৪