পৃষ্ঠা:দেৱজিত.djvu/১২৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২৫
দেৱজিত।

ৰাম নাম লৈয়ো সবে  বৈকুণ্ঠক পাইবা তেবে
  নৰ নাৰী এৰি আন কাম।
ধন জন আশা এৰি  মন প্রাণ এক কৰি
 সদায় ঘুষিয়া বােলা ৰাম॥৫৯৯

পদ।

বৈশম্পায়ন বদতি শুনিয়ো জন্মেজয়।
অৰ্জ্জুনৰ কৰ্ম্ম দেখি সবে দেৱ চয়॥
অৰ্জ্জুনক ধাই গৈলা সবে দেৱগণ।
ক্রোধ মনে খেদি যায় পৃথিবী ভুৱন॥৬০০
যেন পলু পিম্পিৰায়ে দশো দিশে যায়।
সেহি মতে দেৱগণে অৰ্জ্জুনক ধায়॥
একেবাৰে দেৱে শৰ কৰিলা প্ৰহাৰ।
পৃথিবী আকাশ স্বর্গ ভৈলা একাকাৰ॥ ৬০১
হেন দেখি ধনঞ্জয় ক্রোধে লৈলা শৰ।
শাৰঙ্গ টানিয়া বীৰে কৰিলা প্ৰহাৰ॥
দেৱতাৰ শৰক শৰ মাৰিলন্ত ডাটি।
দেৱতাৰ শৰক অৰ্জ্জুনে পেলায় কাটি॥৬০২
শৰ চন্ন দেখি পাছে দেৱ নিৰন্তৰ।
কৃষ্ণ অৰ্জ্জুনক ধৰিবাক দিলা লৰ॥
কেহো মাৰিবাক পৰিঘক তুলি লৈলা।
হেন দেখি অৰ্জ্জুনৰ ক্রোধ বৰ ভৈলা॥৬০৩