পৃষ্ঠা:দীপিকা ছন্দ.djvu/৭৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

( ৬৯ )


শাস্ত্ৰক নচাহি যিটো কৰয় নিন্দন।
কূপত ৰবৰ বেঙ্গ কাকৰ লক্ষণ॥ ৭১৮
মোৰ পদ বুলি যদি কৰয় হেলন।
তথাপিতো শাস্ত্ৰক নিন্দিবে কোন জন॥ ৭১৯
আপুনি ঈশ্বৰ হৰ গৌৰী মহামায়া।
মহা প্ৰকৃতিৰ ৰূপ শঙ্কৰৰ জায়া॥ ৭২০
তাৰা দুইৰ সম্বাদ বেদতো গুঢ় আতি।
পাষণ্ড বৌদ্ধসে জানা নমানিবে আতি॥ ৭২১
বোলয় পুৰুষোত্তমে কৰিয়া মিনতি।
সাধু সবে মোক কৃপা কৰিয়ো সম্প্ৰতি॥ ৭২২
ব্ৰহ্মাসুত একান্ত বৈষ্ণব আছে যত।
ৰহোক পিবিতি মোৰ সবাৰ পাৱত॥ ৭২৩
সবে মহন্তৰ সুধা দুখানি চৰণ।
এক বস্তু সবা হাতে নিমজোক মন॥ ৭২৪
হে শ্ৰীৰামচন্দ্ৰ তুমি পুৰুষ পুৰাণ।
তযু পাৱে প্ৰণামো গুছোক পাপ মন॥ ৭২৫
সন্তত পিৰিতি ৰৌক মুখে তযু নাম।
দুই হস্তে কৰ্ম্ম কৰি নোহোক বিৰাম॥ ৭২৬
ইটো ৰাজ পদে মোক অন্ধ নকৰোক।
ৰাম ৰাম বোলা সবে সভাসদ লোক॥ ৭২৭

⸻⸻