( ৬৪ )
মিছা তন্ত্ৰ মিছা বাদ মিছা হিংসাচয়।
অহঙ্কাৰ আদি মন্ত্ৰ ব্ৰাহ্মণে চৰ্চ্ছয়॥ ৬৫৮
আৰু মন্ত্ৰী সব আছে অবহিতে চাই।
জগতক বশ্য কৰি লৈলে কলিৰাই॥ ৬৫৯
শঙ্কৰ বদতি দেবী শুনিয়ো পাৰ্ব্বতী।
পাপী কলি সাগৰত মজিলা সম্প্ৰতি॥ ৬৬০
তাক উদ্ধাৰিবে মনে সন্ত বলি ৰাই।
ধৰণীৰ দুখ দেখি কৰিবে উপাই॥ ৬৬১
অনন্ত মহিমা মহা মহন্ত সবৰ।
তাসম্বাৰ আগে কোন কলি অল্পতৰ॥ ৬৬২
এহি মতে মহা ধীৰ বলী দৈত্যপতি।
কলিৰ কাৰ্য্যক যেবে দেখিলেক আতি॥ ৬৬৩
মনে বোলে কিনো আৰ মহত্ত দুৰ্জ্জয়।
ভালেতো ইহাৰ ভাৰ ধৰণী নসয়॥ ৬৬৪
এহি বুলি ধিৰে ধিৰে ওচৰ চাপিব।
সিবেলাত কলি ৰাজা বলিক দেখিব॥ ৬৬৫
কোন গোট আসে ইটো হস্তিৰ কান্ধত।
কলি নৃপতিক শঙ্কা নাহিকে মনত॥ ৬৬৬
কলি বোলে কিছু ভয় নাহি আৰ মনে।
স্বেত ছত্ৰ ঘেলাৱয় আমি বিদ্যামানে॥ ৬৬৭
এত হন্তে বলিৰাই চাপিলা ওচৰ।
তাৰ মন্ত্ৰী গণে খৰে পুছিলা উত্তৰ॥ ৬৮
কোন জন তুমি আসি আছা হস্তি কন্ধে।
মাথে স্বেত চামৰ ভূষিত নানা বন্ধে॥ ৬৬৯
