পৃষ্ঠা:দীপিকা ছন্দ.djvu/১৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

( ৮ )


সেহি ৰাজা দূত হোৱে পশ্চিম পাশত।
শুনা তাৰ কহো দেহা গোটা যেন মত॥ ৭২
তিনি ভাগ গাৱ তাৰ দেখি পোৰা শিল।
শুকান পুখুৰি যেন হৃদয়ত খাল॥ ৭৩
মউ বাসা সম নাসা দুই হাত চুটি।
ডাঙ্গৰ শৰীৰ দান্ত আছয় নিকটি॥ ৭৪
শুকিলা দশন কেশ কুৰ্কুটা ধৱল।
ভেঙ্গুৰা চৰণ গাৱ পৰ্ব্বত সছল॥ ৭৫
দেখিলে মাত্ৰকে জীৱ প্ৰাণীৰ হৰয়।
হেন দূত সবে জানা উপাসি থাকয়॥ ৭৬
হেন শুনি গোসানীৰ কম্পিত হৃদয়।
আৰু নকহিবা বুলি স্বামীক মাতয়॥ ৭৭
হেন শুনি ত্ৰিনয়ন মৌন হুয়া ৰৈলা।
দেৱত কলাক দেৱে সমাপ্তিয়া থৈলা॥ ৭৮
পুৰুষোত্তম গজপতি মোৰ নাম।
ৰচিলোঁ পয়াৰ ইটো এৰি আন কাম॥ ৭৯

⸻⸻