( ৬ )
হৰিৰ ভকত পিতৃ মাতৃ শ্ৰেষ্ঠ জন।
যিটো গোটে আসম্বাক কৰয় নিন্দন॥ ৪৮
সেই সবে দূত হুয়া পুৰত থাকয়।
ভয়ঙ্কৰ গাৱ মুণ্ড বেজি যেন নয়॥ ৪৯
খৰিকা যাৱয় গলে চক্ষু ওঁড় কলী।
সূচিৰ আকাৰ জিহ্বা থাকে মেলি মেলি॥ ৫০
শত কোটি হাজাৰ ইমত দূতগণ।
পুৰত উপাসি থাকে কৰি কষ্ট মন॥ ৫১
হেন শুনি গোসানীৰ চমক লাগিলা।
ভয়ে কম্পমান হুয়া বচন বুলিলা॥ ৫২
কি কাৰণে পাপী সবে কৰে মন্দকাম।
এহি বুলি গোসানী সুমৰে ৰাম ৰাম॥ ৫৩
শঙ্কৰ বোলন্ত জায়া শুনা আৰু কায॥
ভকতক লাঠি চৰ মাৰয় নিলাজ॥ ৫৪
অল্পমান বুলি তাক প্ৰহাৰ কৰয়।
দূত হুয়া সেহি পশ্চিমত উপাসয়॥ ৫৫
পৰ্ব্বত আকাৰ দেহা শৈল্য হেন কৰ।
মুণ্ড গোট চুটি দান্ত আটালৰ গৰ॥ ৫৬
দুই গোটা আখি তাৰ কোটৰ নেদেখি।
পতিলা গোটৰ মান নাসা দান্ত দেখি॥ ৫৭
তলত দেখয় ঊৰ্দ্ধে নপাৰে চাহিত।
কৌটি হাজাৰেক তাক দেখি ভয় ভীত॥ ৫৮
শ্ৰেষ্ঠ জন গুৰু পিতৃ আৰু ভক্তজন।
অৱহেলি আসম্বাৰ নকৰে বচন॥ ৫৯
