পৃষ্ঠা:দামোদৰ দেৱ চমু জীৱনী.djvu/২৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

সখেপে কৈছিল। তেওঁৰ কথা শুনিলে মানুহৰ তেওঁৰ ওচৰ পৰা উঠি যাৰলৈ ইচ্ছা নহৈছিল। গুৰুই প্রতিদিনে এ প্রলৰ বাৰা পৰমেশ গুণ কীৰ্তন আৰম্ভ কৰি ছিল। এইবিল গুণীল চৰিত্ৰই হাজাৰ হাজাৰ মানুহক ৰৰণ কৰি এক শ ইলি। শয়ে মানে সময়ে পাটীলৈ গৈ অৰৰ হৰিশেৰে গুৰু সংকঃ ইসাহ দিছিলগৈ। পাটবাসী ও প্রথম আৰু প্ৰধান সত্ৰ। ইয়াত এর ঠাইত শণ বৈ বান শিই পাখিপে যায় ক উপ কৰিছিল। সেই ৰাৰ নাম যথা- ৰাময়, কান, ৰামান, বি, মুখ, গয়াখ, মাদাম, বিষ্ণু, পয়ােনিখি, বাণ, মধু আৰু শমান। এর কাজ অ অ আৰু বান ৰ জাতিয়েও এ শত শণ বৰলৈ ধৰিলে। লগে লগে বন্যা গৰিও পিনে বিয়পি পৰি তে গাত ৰুৈ নামে এমন সৎ জাকাশ সৰু শত শপথ গত আছিল। তেও গুদের এ ম ক কৰি ৱে লৈ আহে। অল্প কিছুদিন যেতে সৈতে ভাগৱত পা পা কৰি ৰে। তেওঁ এ মুখে আগ শাৰ কাখ্যান এ ঐবি । নাৰণ গেল গৈ প্রথমে না