পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/৪১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

লাভ হয়, সেয়ে, দেবি! অতি ভাগ্যবান,
তাৰে হাদয়ত বয় অমৃতৰ নই,
তোমাৰ প্ৰসাদে তাৰ অমৰ পৰাণ॥
অকবিও হয় কবি, মৰিও অমৰ,
যৱে তুমি কৃপাকৰা ভাগ্যবান নৰ॥
তোমাৰ কৃপাতে দেবি! বিৰহ-ব্যাকুল
যক্ষ বনবাসে থাকি প্ৰিয়সীৰ ঠাই
পঠালে মেঘক দূত; তোমাৰে মায়াত;
মোহ গ’ল শকুন্তলা দুষ্মন্তক পাই।
তোমাৰ ছলতে পুনু বিৰহ দহন
ঘটিলে দুষ্মন্তে স’তে, আকউ মিলন॥
তোমাৰ ছলতে; দেবি! শতভাই স’তে
তিয়াগিলে মৰ্ত্ত্য লোক ৰাজা দুৰ্য্যোধন
কুৰুক্ষেত্ৰ সমৰত; ছলতে তোমাৰ
বিনাসিলে দ্ৰোণপুত্ৰে দ্ৰৌপদী নন্দন॥
তোমাৰ কৃপাতে দেবি! মহাশ্বেতা সতী
শুনিছিলে দৈৱবাণী,—পালে মৃত পতি॥