পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/১০৩

 “প্ৰতি ঘৰে প্ৰতি ঘবে কৰি অন্বেষণ
 “ধৰিটো নিশ্বয় মই অনাম গদক,
 “(ৰাজ্যৰ কণ্টক) তাৰ বধিম জীৱন॥
 “নক’ৱ গদাৰ কথা, পাৰিবি কি তই
 “ৰাখিব গদাৰ প্ৰাণ নকই নেমেলি?
 “পাৰবা তেতিয়া তই ৰাখিব গদাক
 “যেতিয়া পশ্চিম ফালে ওলাবহি বেলি॥”

৪

জয়মতী—“মহাৰাজ! সেই কথা নেলাগে তোমাক ক’ব,

 “পাৰোঁবা নোৱাৰোঁ প্ৰাণ স্বামীৰ ৰাখিব,
 মইটো নকওঁ প্ৰাণ থাকোঁতে সি কথা
 “যি কথাই অপকাৰ তেওঁক কৰিব॥
 “নকওঁ নিশ্চয় মই কধিও সি কথা, ৰজা।
 “কেনি গ’ল স্বামী মোৰ, ক’ত আছে গই,
 “দুৰ্গতিৰ হাতে সপি সোৱামী প্ৰাণৰ
 “নাখাওঁ অমৃত, সুখ নিবিচাৰো মই॥”