পদ।
বৈশম্পায়ন বদতি শুনিয়ো নৰপতি।
দেবগণ সমে ইন্দ্ৰে পাইলা অমৰাবতী॥
দূতক পাঞ্চিয়া তাৰকাক দিলা জান।
দেবগণ সমে হৰি মাগে যুদ্ধ দান॥
শুনিয়া তাৰকা ৰাজা তুলিলেক হাসি।
নিলাজ দেবতাগণে যুদ্ধ মাগে আসি॥
পলাইবাক দেখি ক্ষমা কৰিলোঁ সিবাৰ।
ইবেলি নাহিকে দোষ গাৱত আমাৰ॥
এহি বুলি গাৱ চালি তেখনে উঠিলা।
সাজ সাজ বুলি সৈন্যগণে জান দিলা॥
অসঙ্খ্যাত অস্ত্ৰ শস্ত্ৰ ধৰি সৈন্যগণ।
চতুৰঙ্গ দলে সাজি আইলা তেতিক্ষণ॥
সম দলে তাৰকা চলিলা সমৰক।
স্বৰ্গ মৰ্ত্ত্য পাতালত লাগিল খলক॥
প্ৰথমতে তাৰকে হাৰক দেখা পাইলা।
অদ্ভুত তেজক দেখি বিস্ময় মানিলা॥
ত্থুলন্তৰ দেহা ৰূপে যাৰ তুল্য নাই।
তেজে কোটি আদিত্যক জিনি প্ৰকাশয়॥
একহাতে আছে ভয়ঙ্কৰ গদা গোট।
শৰে পূৰ্ণ দুই তূণ বান্ধিছে পৃষ্ঠত॥
দুই হাতে ধৰিয়া আছয় ধনুৰ্ব্বাণ।
আৰু হাতে জ্বলে সুদৰ্শন চক্ৰখান॥
দোলে মহা খড়গ জ্বলি বান্ধিছে কটিত।
গলে মণিময় হাৰ শিৰত কিৰীট॥
সাবধান দৃষ্টি চতুৰ্ভূজ দেহা ভাল।
খেলিবে আসিছে সাজি যেন মহা মাল॥
