পৃষ্ঠা:তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ.djvu/৪৩

৪১

তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ।

বিবস্ত্ৰা কৰিয় টানে ভাই বহাৰীক।
ৰাখিলা দেশত মোৰ হেন অখ্যাতিক॥
এতেকে যুঝিযো বাপু দেবক সত্বৰে।
হেনমতে বৰাঙ্গী কহিলা বাৰে বাৰে॥
ইন্দ্ৰৰ দুষ্কৰ্ম্ম আৰু মাতৃদুঃখ দেখি।
উঠিলা তাৰকে পাছে খানিক নাপেক্ষি॥
আত মোৰ দোষ নাহি বুলিলুহুঁ সাৰ।
এহি বুলি তাবকে গৰ্জ্জিলা বাৰম্বাৰ॥
দূত পাঞ্চি সমস্ত লোকত দিলা সাৰি।
সাজ সাজ বুলি তবলত দিলা বাৰি॥
ৰাজাৰ আদেশ হেন শুনি দৈত্যগণ।
চতুৰঙ্গ দলে সাজি অসিলা তেখন॥
ধ্বজ দণ্ড ছত্ৰ দৈত্যে উপৰক তুলি।
নানা বাদ্য বজা‍ৱয় ওলা ওলা বুলি॥
হস্তি-কন্ধে চড়ি যাই মুখ্য পাত্ৰগণ।
কতো কতো ৰথে চড়ি কৰিলা গমন॥
গৰ্দ্দভৰ উপৰত কেহু যাই উঠি।
কুক্কুৰত চড়ি কতো জনে দেই ছুটী॥
ঘোড়াত চড়িয়া কতো কৰিলা গমন।
উট গণ্ডাৰত কতো কৰিল গমন॥
কতো দৈত্য বৃষভত কতত মহিষত।
বাঘৰ উপৰে কতো সিংহৰ কন্ধত॥
বৰাহৰ কন্ধে কতো কতো শৃগালত।
বিড়াল বান্দৰে চড়ি যাই অসংখ্যাত॥
ছাগলৰ উপৰত কেহু যাই চড়ি।
মৃগৰ উপৰে উঠি যাই কতো লড়ি॥
এহিমতে দৈত্যগণ পশুত চড়িলা।
পক্ষীৰ কন্ধত চড়ি কতো দৈত্য গৈলা॥