পৃষ্ঠা:চৰিত- দৈত্যাৰি ঠাকুৰ.pdf/২৯২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৬৪
[৫৬অ
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ মাধৱদেৱ চৰিত

পূজা পাই ইন্দ্ৰ বৰিষিবাৰ সময়।
আনিলেক মহাবৃষ্টি মেঘ সমস্তয়॥
সভা ভাঙ্গি লােকসব দশােদিশে গৈল।
উপৰে ব্ৰাহ্মণে দিয়া জখলা ন ভৈল॥৪॥
ভিজি বুৰি বিপ্রজন উপৰে ৰহিল।
ভিজৈ দ্বিজ বুলিয়া মাধৱাে পাসৰিল॥
আটাস পাৰন্তে গল বিপ্ৰৰ ভাগিল।
বৃষ্টিৰ কাৰণে কেহো জনে নুশুনিল॥৫॥
অনন্তৰে সি যেবে বৃষ্টি এৰিলেক।
তেবে মাত শুনি লােক জখলা দিলেক॥
তিন্তিবুৰি জ্বলাকলা হুয়া সি নামিল।
কাম্পন্তে জাম্পতে গৈয়া গৃহত পশিল ॥৬॥
আত অনন্তৰে আৰু কথা শুনিয়ােক।
মাধৱ মনুষ্য নুহি নিষ্ঠে জানিয়ােক॥
ঈশ্বৰ শক্তিৰ বলে সমস্তে দেখন্ত।
শুনা কহোঁ মাজে মাজে যেন দেখাৱন্ত ॥৭॥
 —হৰিণাৰ মঙহ--
একদিনা ভক্তবর্গ সহিতে মাধৱে।
নৰাতলি খনে বসি পৰম উৎসৱে॥
কৃষ্ণৰ কহন্ত কথা ভকত সবত।
একপৰ বেলা আছে হেন সময়ত ॥৮৷৷
অল্প অল্প কৰি দেৱ মাধৱে হাসন্ত।