এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২০২
[৪৪ অ
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ-মাধৱদেৱ চৰিত
শঙ্কৰ সহিতে মই একে সমে সৰ।।
সেবক জানিবা মই সঙ্গী শঙ্কৰৰ ॥
কিন্তু মোৰ বন্দনী শঙ্কৰ যাক বুলি ।
কোনে জানে শঙ্কৰৰ মহিমা সমূলি ॥৫৮৷৷
শুনি পণ্ডিতৰ শিষ্য সব ভয় ভৈল।
গুৰুৰ আগত গৈয়া সবে কথা কৈল ৷৷
ইদেশৰ পণ্ডিত জিনিবে নপাৰিবা।
যদি বাদ কৰা তেবে লঘু মাত্ৰ হৈবা ॥৫৯৷৷
—পণ্ডিতৰ পলায়ন—
যেই সেই সভাখন উঠো আমি যাই।
সমস্তে পণ্ডিত জানা অপণ্ডিত নাই ৷৷
সংস্কৃত বিনে আন মাত নমাতয়।
সামান্য কথাকো সবে সংস্কৃতে কয় ।৷৬০৷৷
হেন শুনি শিষ্যক পণ্ডিতে বােলে বাণী ৷
ডৰাইলি তোমৰা জানাে সংস্কৃত শুনি ৷৷
শঙ্কৰদেৱৰ লগে যেন কথা ভৈল।
সেহি কথা সমস্তে গুৰুত তাৰা কৈল ॥৬১৷৷
শুনি পণ্ডিতৰ মনে খলক লাগিল।
শিষ্যগণ সমে বহু ৰাত্রি আলােচিল ৷৷
কি কৰিব গুণিয়া উপায় ন পাইলেক।
কতো ৰাত্ৰি গৈলে সবে পলায়া গৈালেক ॥৬২।৷
প্রভাতে শুনিলা ৰাজা পণ্ডিত পলাইলা।
