এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৩ অ ]
১৩৭
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ-মাধৱদেৱ চৰিত
—গুৰু শিষ্যে অভেদাত্মা—
আৰো একদিন ভৈল কথা যেন
তাক সবে শুনিয়োক।
শঙ্কৰে বোলন্ত মাধৱদেৱক
জাৰে পীড়া কৰে মোক॥১৭॥
একেলগে বাপু শুয়ো একে জাপে
তেবে নাহি পীড়িবেক
লগে শুইবেক শুনিয়া এতেক
মাধৱদেৱে প্ৰত্যেক॥১৮॥
কেনমতে মই তোমাঠেৰ লগে
শুইবে,—বাপ নপাৰিবো।
লাগিবে তোমাৰ গাৱে হাত ভৰি
তেবে বাপ তল যাইবো॥১৯॥
শঙ্কৰে বোলন্ত নাই আত দোষ
শুয়োক মাধৱ তুমি।
যদি দোষ হয় মৰষিবো মই
মাধৱে বোলন্ত—আমি॥২০॥
নপাৰিবো শুইবে, ক্ষমিয়োক আবে
আৰ নুবুলিবা বাপ।
তোমাঠেৰ বাক্য নকৰিলো জানা
হুইবে মেতে মহাপাপ॥২১॥
শঙ্কৰে বোলন্ত কিসকই বোল
বুলিলা মাধৱ তুমি।
