সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:চুপহি.djvu/৫৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৫
মালা।


জ্ঞানদাত্ৰী উষাদেবী শোনিত নগৰ
কেনে প্ৰকাশিছে টিঙ্গে তেজে সাধুতাৰ
ৰুনু জুনু নুপুৰৰ সুৱলাধ্বনিৰে
মোহিছে সবাও আহি আগে অৰুণৰ॥

 

আছে মন দিবলই ভক্তিভাৱে নমি,
এধাৰি চিকুণ মালা গাথি সযতনে,
কিন্তু কত মোৰ হায়, মলীযা সুকামী,
যেনে গাথে ফুল-মালা ফুল বিতোপনে।
অৰ্পিম কণ্ঠত মই মাতৃ-মুখ চাই,
দিযে বা নিদিযে ৰঙ্গ আইৰ মনত,
ইটো যে দুৰাশা মোৰ নাই শক্তি নাই,
জানো মই অতিকই দুখীযা ভাৱত।
ভাবে কাজ সুমহত, সাধষ ভাবুক,
গাথো মালা মনোহৰ ভাব চকুহীন,