এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১
মালতী।
চিঙ্গে আঙ্গুলি দুটাই।
বিন্ধে ঠেহেৰাই তেজ উলিয়াই
তোলে চমক খুৱাই॥
নেজানো একোকে পোহন ব্যৱহাৰ
শৰীৰ জলাই ফুটি।
আশাত নিৰাশ ইদৰে সিটিৰ
পৰুৱা সাবটী নিতি॥
পুডি দেই মৰে লোক লজ্জা ভষে
নকৰে প্ৰকাশ ইটো৷
ভাবে যদি কওঁ গহিৰ্বে সকলে
মুখৰ আগতে কতো॥
আৰু ভাবে মনে যেনেহক ইটো
দোষ গুণ আছে যত।
পই কাতি কৰি হৈ দেখনীয়াৰ
থক ফুলনি মাজত॥
এই দৰে এওঁ দেখাই আনক
ৰুবৰ নিমিত্তে ফুল।
পৰুৱা চপাই ঘৰুৱা পেলাই
কৰি সৱে বিয়াকুল॥
নহব সুৱনী মালতী চিৰীলি
ধুনীয়া ফুলনি আগে।
এই ভাবি মনে পেলাই উঘালি
ৰোপিলে পাছৰ ভাগে॥
২
