পৃষ্ঠা:চিন্তা-তৰঙ্গ.djvu/১৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
নেভিগেশ্যনলৈ যাওক সন্ধানলৈ যাওক
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১
চিন্তা-তৰঙ্গ।

য'ত শোভে ৰামৰ সিংহাসন সোণৰ
 যাৰ কীৰ্ত্তি বাল্মীকিয়ে ৰচে ৰামায়ণ,
সি ঠাইত আজি কোনে পাতিলে নগৰ
 সকলোকে কালে আজি কৰিলে হৰণ।

লুপ্ত গল অযোধ্যা কাল-কৱলত
 হস্তিনা নগৰ লয় হ’ল শ্মশানত,
ভাবিলে ই কথা হয়! ডেই-পুৰি মৰোঁ,
 উটি গল কীৰ্ত্তি যত কালৰ সোঁতত।

কৰিছিল ভাৰত ক্ষত্ৰিয়ে দিগ্বিজয়।
 যেতিয়া পৃথিবীৰ বহু দূৰ দেশ গৈ
কৰিছিল মান্য ওৰে মানৱ জগতে
 আজি হিন্দুৰ অপমান গলে বিদেশলৈ।

খাবলৈ নাপাই আজি ভাৰত সন্তানে
 পাম পাতিবলৈ যায় বিদেশৰ স্থান,
তাতে পায় অপমান বৰ্ণৰ কাৰণ
 চপনীয়া কুকুৰ যেনে চেই চেই জ্ঞান।

মনুষ্যত্ব হীন বাবে যি জাতি পতিত,
 সাহ বল বিক্ৰম যাৰ খালে জাতি ভেদে,
ধৰ্ম্মৰ দোকানী যাৰ গোঁসাই পুৰোহিত
 সনাতন ধৰ্ম্ম নাই দেখি মৰোঁ খেদে।