________________
চিত্ৰ-ভাগৱত चित्र-भागवत ভগবান কৃষ্ণই গোপীবিলাকক সান্ত্বনা কবি কলে, যে তোমা- মান্নান আল মাযিীলী স্থান ৰৈ ৰূঢ়া আল মালোকৰ মনৰ আশা শৰৎকালব পূৰ্ণিমা বাতিত পূৰণ কৰিম। ঘূনিমালী নাৰী মনীামলা q জামী। কাজ নানান সেই অনুসাৰে ভগবান কৃষ্ণই ৰাসক্ৰীড়া আৰম্ভ কৰিলে; যত জন ৰান্ধীজ। দাম ন্ধিয়া, লিননী মাবিয়া ভনন জঘ দীৰ গোপী তত কৃষ্ণ হৈ গোপীসকলৰ লগত নানাপ্ৰকাৰ বাসক্ৰীড়া সন্ধি মা লালা সন্ধান্ধী ৰঙ্গীভা দ্বীন লী। দ্য ৰূিম্বী আৰম্ভ কৰিলে। কৃষ্ণই কোনো গোপীৰ গলত ধৰি, কাৰো হাতত যাত্ৰী মলম নাৰী ভাল, জিৰী কায় অন্ধকাৰ, জিন্ধী ধৰি, কালো মুখত চুমা দি ইত্যাদি নানাভাৱে বতিক্ৰীড়াৰ দ্বাৰা তুন বন্ধু স্মৃতি নানা সাৰৰ ৰনি জীষ্মান্ধ ব্ৰা নীঘী গোপীব মন তুষিবলৈ প্ৰবৃত্ত হল। মনন্ধী সন্ম ন ল। LAP 02E ৰাস। কুক,প্ৰমত মজি গোপীসকল আত্মহাৰা হৈ কোনো কোনোৱে ৰূঘসমম ভূত্ৰৰ নীত্ৰিয়ী ঋন্সাৰ ৰূৰ জীৱা ৰূৰ শ্ৰীকৃষ্ণৰ ওচৰত গা হলাই দিলে। শ্ৰীকৃষ্ণই কাৰো কান্ধত ধৰিলে, रहीं हैं। श्रीक्वणन किसोका कंधा पकड़ा, किसीका आँचल उठा এ কাৰে আচল দাঙি দিলে, কাৰো বা গলত বাওঁ হাত দি আলিঙ্গন কৰিলে। কোনো কোনো গোপীয়ে শ্ৰী কৃষ্ণৰ গলে কঁকালে দিম, না জিহ্ম লীৰ আমি দায় বন্ধৰ আলিন জিয়া। সাৱোট মাৰি ধৰিলে। কোনো গোপীয়ে শ্ৰীকৃষ্ণৰ উত্তৰীয় জীৱ জাঃ নাৰী স্বীজঘন্ধ মলম ৰূমৰম অঙ্গভব্দৰ এন্ধ বল্পী। বস্ত্ৰ টানিলে। কোনোৱে বা মালা পিন্ধাবলৈ মন কবিলে। ন্ধিী মীন স্বী ভনীৰ ৰন্ধী ৰীৰা নী কীৰ মালা
