পৃষ্ঠা:চন্দ্ৰাৱলী.djvu/৯০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৪
চন্দ্ৰাৱলী।


 ধনঞ্জয়। সেই সি ডাঙ্গৰীয়া, যি এই জনী মানুহ নিব। সেই বাবে ইমানতে আৰু এৰ, অৰ্থাৎ তহঁতৰ চহা কথাত ক’বলৈ গলে আশা পৰিত্যাগ কৰ। তই ধ্বংশ হবি, অৰ্থাৎ তই বুজাকৈ ক'বলৈ হ'লে,—মৰিবি, অৰ্থাৎ মই তোৰ বধক লম। তোক বিহ দিম আৰু খামতি দা লগাম। মোৰ তলা- নলা ধৰিবৈ নোৱাৰিবি। তোক বাৰে বুৰি বুধি লগাই বধিম, এতিয়া ইয়াৰ পৰা ভালে ভালে আতৰ হ।

 বিজয়। বাৰু তেনেহ'লে।

 ধনঞ্জয়। বোপা কুশল হক।

বিজয়ৰ প্ৰস্থান।

 বহুলী। তুমি বহুত কথা জানা দেও।

 ধনঞ্জয়। এ-কি কৈছ, পিশাচ এই দৰে খেদিব নোৱাৰিলে নেযায় নহয়। মই তোক নিবলৈ বন্দবস্ত কৰি থৈছোঁ সি জানো ভূ পোৱা নাই; এতিয়া ব’লা আমি সুবাহুৰ ওচৰলৈ যাওঁ।

দুইৰো প্ৰস্থান।


দ্বিতীয গৰ্ভাঙ্ক।

অৰণ্য।

জনাৰ্দ্দনৰ প্ৰবেশ।

জনাৰ্দ্দন। মেনকা, মেনকা তুমি কিৰাত কুমাৰী,
সৰলতা তোমাৰ ভূষণ।