পৃষ্ঠা:ঘোষাৰত্ন.djvu/১৮৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ১৬৪ )

কহয় গোপাল মিশ্ৰ।
সংসাৰতপায়া কৃচ্ছ॥৮৪৩
গুৰু পদ মনে ধৰা।
সংসাৰ সাগৰে তৰা॥
সৰে পূৰা মনকাম।
ডাকি বোলা ৰাম ৰাম॥ ৮৪৪

নিবেদন।

লেচাড়ি।

শুনা সভাসদ ঘোষা ৰত্ন,  ইহাৰ বিচাৰে কৰা যত্ন
 মোৰ বাক্য বুলি নুদুষিবা কদাচিত।
যেই সেই মতে কৃষ্ণ গুণ,  শুনিলে হৱয় মনপুৰ।
 মোৰ দোষ তেজি আপুনাৰ সাধা হিত॥ ৮৪৫
মঞি মহা মূঢ় মন্দমতি,  যি হেতু নভৈলা কৃষ্ণে ৰতি
 এতেকে চিত্তত নুহিকে শুদ্ধ প্ৰকাশ।
তাক অভিলাষে বিচাৰিলোঁ,  কত অৰ্থ অজিজ্ঞাসি দিলোঁ
 ইহাক দেখিয়া নকৰিবা উপহাস॥ ৮৪৬
বিমৰষি চাৱা পূৰ্ব্বাপৰ,  যদি দেখে তাত কিছু মল,
 নকৰে কি পান মনে কৰি অসন্তোষ৷