পৃষ্ঠা:গোপীৰ বস্ত্ৰ হৰণ.djvu/২৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৩
গোপীৰ বস্ত্ৰ হৰণ
 

সবে অৰ হুয়া থাকে কৃষ্ণ পাষে চাই ৷
লক্ষ্মীৰ কি সুখ দিলে আজি বিধতাই ৷৷
কৃষ্ণ বােলে প্ৰাণেশ্বৰী কিয় কৰা ভয় ।
বাঘ ভালুক নহও নকৰা সংশয় ৷৷
সেহি দিন মােক মিছা কৰিলা অপাৰ ৷
আজি মােক ৰতিদান দিয়া একবাৰ ৷৷
এহি বুলি নানা ভাৱে আনন্দ কৰয় ৷
কানাই লক্ষ্মীক পাই ভাবে অতিশয় ৷৷
বহু দিন পৰা তােক পিয়াসে আছিলাে ।
আজি তােক পায়া মই পুৰণ কৰিলো ৷৷
লক্ষ্মী আনন্দিত হুয়া বুলিলা বচন ৷
এবে মও যাঁই ৰই আছে সখীগণ ৷৷
যােৱা গৈলা বুলি কৃষ্ণ আগ বঢ়াই খৈলা ৷
দুই খােজ পাছ আহি থিয় হই ৰৈলা ৷৷
কৃষ্ণ মনে ভাবি অন্তৰ্ধ্যান ভৈল ৷
গােপীগণ মিলিয়া গৃহক চলি গৈল ৷৷
সব গােপ মিলিয়া লক্ষ্মীক দিলা লাজ ৷
লক্ষ্মী আতি লাজ পায়া এৰিলেক মাজ ৷৷
আতি সুশােভন পাঠ লিখিয়া ইহাত ৷
বস্ত্ৰ হৰণৰ পদ কৈলাে সমাপত ৷৷
কৃষ্ণৰ চৰণে লৈয়াে সবেও শৰণ ৷
সংসাৰৰ অপৰাধ ক্ষমা নাৰায়ণ ৷৷