পৃষ্ঠা:গুৰুদক্ষিণা.djvu/৯২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

কৃষ্ণ-ধৰ্মৰ, মই এবাৰকে যে, যমালয়লৈ পঠিয়াই- ছিলে; সি সান্দীপণি মুনিৰ পুত্ৰক বধ কৰিছিল। এতিয়া মই পুত্ৰক নিবলৈ আহিছে। ১ম পাপী-কৃষ্ণক সেৱা কৰি) দয়াময়, আজি যত দিনৰ | মূৰত তেও যমালয় এৰিলে, এ সয়া। | (প্ৰস্থান) য—এতিয়াই দূত ধৰি আন। কত আছে যা, বেগেতে আন। চিত্ৰগুপ্ত, জিয়। শীয়ে দেখুৱাই দিয়। হে। পলম নকৰিবা, উঠা। -মহাৰা, মোক দেখুৱাব নেলাগে, মই লৈ আহোগ। মই তাৰু তাৰকৈ চিনি পাও। | ( দূত প্ৰস্থান) ২য় পাল্ট–কৃষ্ণক সেৱা কৰি বৰ ভাগ্য প্ৰভুৰ পাপ দৰ্শন কৰি আজি অনেক দিনৰ মূৰত যমৰ যাতনাৰ হাত সাৰিলে।। | (এখান) -না, চিত্ৰও! কি চাই আইখো নাইনে? লাহে লাহে আটাইৰোৰ যাৰ। ৰোৰা, বেগেতে খুনি পিতে আনি দিয়া। চিতা, মহাৰা! এন) ৩ সেৱা কৰি)! (ভিৰি! তাৰ ফলত আমি হা পাপ উৰ এলো।