পৃষ্ঠা:গুৰুদক্ষিণা.djvu/৫০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

শি । মই তোমাক কি অপৰাধ কৰিলে। ইশ! ( শোক) -তুমি মি জোৰ কবি? তুমি এলে অপৰাধ ৰা নাই। (বলা) অজা, তুমি কিবা এগৰ লগালানে কি? প। - শৰ, মোৰ পাচিত সাবেলে ভাল ফল-ল | বহুতো আছিল, তাক একো নোলা। এবাৰ ওচৰ চাপি বোতনো কি আছে, তাকে দিল।। মোৰ বোলাটো ঘিণ ফহি চকু দিয়া নাই। -তোমাৰ দেচিৰলগীয়া যায় নষ্ট কবিৰ মন নাই। বাৰু, এই দুই দিলো, এতিয়া যোব। উপ। চিটো আগতে খৈ মেলি চাই, মুক্তাদি হোৱা দেৰি আচৰিত হৈ পৰ! তোমাৰ মৰি মা নাই। কেলৈ ইমান ফাতি কৰি? এই শীৰ বুকুত লৈ কি কৰি? যোৰ ৰোটা B এইতোৰ অমূল্য ধন ফেিলও যেন না ং নেলাগে। মোৰ আগৰ ব; তাকে সেই পোই সাই তুমি তৃপ্তি লভিলেই গায়ে ৰে। পৰ, মা ও নকৰি অতী পূৰণ কা। এই চুলি ছি িাতৰ কৰি মাতিয়ে। -তোমাৰ কৈ চিনি নাই। (বাৰাম)