পৃষ্ঠা:গুৰুদক্ষিণা.djvu/৪৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

(৩১) নিদিব। মোক কেলৈ মোৰাই দি ইয়? তোৰ হে মাৰ পৈয়েক মাপে। নান।-ইত দুই জনী মোৰ আই হইত। ইতে মিছাতে কেলৈ দল, পাতিই। তহঁত দুয়ো মোৰ আপোন। মই মগনীয়া বুঢ়া, মোৰ সকলো আই- • বেপাই। তহঁতে বাইহঁত মৰা নকৰিলে ফোনে কৰিব? উপ-বুঢ়া, তোৰ গীতটো খুনি মই বৰ ভাল পালে।। আৰু এট। গাচোন বাৰু। মোৰ বোব্দ কল, টেঙা, টিহেঁা, কিবা-কিৰি বহুত আছে জিম। ভাল চাই এটা গা।। চেনি।-ইয়ে, পৈয়েৰৰ গাৰ ডিঙি খটো বাই ছেও- কট সন টানি আমি খুব নেলাগে। আমি গধুৰ পাই বোলা পাতল কৰিবেলে পোৱা নাই। তাই নিবেলে নোৱাৰি লৈয়ে দিলাৰ পাই বিলা। আমাক সিবেলে নবি হয়। নালি। ইহঁত, তহঁতক দেখিবলৈ বৰ তাৰ দেখিছে। তই বৰ প্ৰেমিকা যেন লাগিছে। প্ৰেমৰ গত নি।লৈয়েৰে ৰে বিচাৰিছে, যে এতিয়ান ।