এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৫৪)
এহি বুলি দ্বাৰকাক গৈলা হলধৰ।
পাণ্ডৱক নিন্দি কৌৰৱক দিয়া বৰ॥ ২৮১ ॥
ৰামৰ বচন শুনি লাজ নৃপবৰ।
ভ্ৰাতৃ শোকে দুৰ্য্যশে জানুত দিয়া শিৰ॥
প্ৰবোধন্ত কৃষ্ণে দদা এৰাইটো মৰ্ম্ম।
বিধিৰ নিৰ্ম্মাণ নিদাৰুণ ক্ষেত্ৰি ধৰ্ম্ম॥ ২৮২ ॥
বিধিৰ ভৈলে শত্ৰুক কৰয় প্ৰতীকাৰ।
হৰিষ কালত কেনে বিসাদ তোমাৰ।
যুধিষ্ঠিৰ বদতি শুনিয়ো নাৰায়ণ।
ভীমৰ দাৰুণ কৰ্ম্মে পোড়ে মোৰ মন॥ ২৮৩ ॥
আপোনাৰ ভাই আৰু পৃথিবীৰ ৰাজা।
উৰু ভঙ্গে পড়িল এড়িল যত প্ৰজা॥
তভো ভীমে দেখা তাক লাঠি হানে কিক।
কিনো নিদাৰুণ আমি প্ৰেততো অধিক॥ ২৮৪ ॥
যাতো মোৰ অৰ্থে ভীম পাইল বৰ দুখ।
সিকাৰণে ভীমৰ উলটি চাওঁ মুখ॥
ভীমে দেখিলন্ত কিছু ৰাজা শান্ত ভৈলা।
কৰ যোৰে ভীমে হেন বুলিবাক লৈলা॥ ২৮৫ ॥
জয় মহামানি যুধিষ্ঠিৰ ধৰ্ম্মৰাজ।
সত্ৰুক মাৰিলোঁ অকণ্টকা ভৈল ৰাজ॥
তোমাৰ বিৰোধে নষ্ট ভৈল পাপশালি।
ভুঞ্জিয়ো থিবী নিজ ধৰ্ম্ম প্ৰতিপালি॥ ২৮৬ ॥
