এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ৫২ )
সিটো বচনক ইটো কৰি অনাদৰ।
হাসি মাৰিলেক পাচে উৰুত ছাপৰ॥ ২৭০॥
পাচে ঋষি সবে হেন আক দিল শাপ।
উৰু ভাঙ্গি ভীমে তোৰ খণ্ডোক প্ৰতাপ॥
সেহি ভীমে ভাঙ্গিলেক উৰু কৌৰৱৰ।
যিহেতু মাৰিল হাসি উৰুত ছাপৰ॥ ২৭১॥
দেৱতা গুৰুৰ পিতৃ ঋষিবাক্য এড়ি।
কৰ্ণ শকুনিৰ বাক্য দুষ্টে মনে ধৰি॥
এহি পাতকিক পাচে বেঢ়ি বন্ধুগণে।
যতেক কহিল তাক নলৈলেক মনে॥ ২৭২॥
ভীষ্ম, দ্ৰোৰ্ণ, বিদুৰ, সঞ্জয়, ধৃতৰাষ্ট্ৰ।
গান্ধাৰীৰো বাক্য এৰি বুকে দিলে কাষ্ঠ॥
আবে দেখিয়োক দদা কুৰুবীৰ বল।
পৰক কুবুদ্ধি কৰি যায় ৰসাতল॥ ২৭৩॥
শকুনি দিলেক হেন কুবুদ্ধি ইহাক।
আৰ আগে সিটো গৈলা যমৰ ঘৰক॥
কু বুদ্ধিক লৱে সুবুদ্ধিক পৰিহৰে।
আপোনাক আপুনি বধিলে সিটো নৰে॥ ২৭৪
ময় মত্ত দুষ্ট ইটো পৰম দুৰ্জ্জন।
তোমাৰে সে প্ৰিয় মাত্ৰ ৰাজা দুৰ্য্যোধন॥
অজাত সত্ৰুক ইটো বৈৰ বুদ্ধি কৰি।
পিতা ধৃতৰাষ্ট্ৰৰ বচন পৰিহৰি॥ ২৭৫॥
