এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৪৩)
সমৰত বলক্ষীণ ভৈলা ভীমসেন।
দুৰ্য্যোধন ৰাজা নাদে মত্তসিংহ যেন॥ ২১৭ ॥
ভীমক কৰিয়া পাচ ধাইলোঁ হন্তে আমি।
নিবন্ধ কৰিলা পূৰ্ব্বে যুধিষ্ঠিৰ স্বামী॥
এবে কেন হুইবে কহিয়োক প্ৰাণ সখি।
দাৰুণ যুদ্ধত কোন বীৰ চাৰ দেখি॥ ২১৮ ॥
বোলন্ত গোপালে শুনিয়োক গুড়াকেশ।
শুন নিজ ধৰ্ম্ম কহো হিত উপদেশ।
দুয়ো বীৰ শিৰোমণি যুদ্ধত বিশেষ।
একে গুৰু শিক্ষা শিষ্য তুল্যত নিশেষ॥ ২১৯ ॥
ধনুধৰ তুমি গদাধৰ ভীমসেন।
কৌৰৱৰ কৰ্ণ দুৰ্য্যোধন ৰাজাতেন॥
দগা যুদ্ধে কুশল দাৰুণ কুৰুবৰ।
সত্য যুদ্ধে জানা জয় নাহিকে ভীমৰ॥ ২২০ ॥
যথোচিত পৰিহৰি পূৰ্ব্বে দেৱৰাজ।
উপায়ে দৈত্যক ছলি কঢ়ি লৈলা ৰাজ॥
মালি মাল্যৱন্ত বৃত্তাসুৰ বলুপাক।
একেশ্বৰে ত্ৰিভুবন পাৰে জিনিবাক॥ ২২১ ॥
হেন বীৰ সবক জিনিয়া কূটৰণে।
আজিয়ো স্বৰ্গত ভোগ ভুঞ্জে দেৱগণে॥
ভীষ্ম, দ্ৰোণ, কৰ্ণ, ভুৰিশ্ৰৱা, ভগদত্ত।
আসম্বাক উপায়ে মৰাইলোঁ সমৰত॥ ২২২ ॥
