এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৪১)
পাণ্ডৱৰ কৌতুহল দেখি দুৰ্য্যোধনে।
পুনৰপি দাৰুণে উঠিলা কোপ মনে॥ ২০৬ ॥
গদা উপৰক তুলি অশেষ গৰ্জ্জায়।
দেখিয়া পাণ্ডৱে বোলে মিলিল প্ৰলয়॥
উপৰক গদা তুলি তেজয় ফোঁকাৰ।
ভীমৰ ললাটে ছোটে কৰিলা প্ৰহাৰ॥ ২০৭ ॥
বিপৰীত সন্ধান লভিয়া বৃকোদৰ।
সহি থাকিলন্ত যেন বিন্ধ্য গিৰিবৰ॥
কুম্ভস্থল ভাগিয়া ৰুধিৰ বহি যায়।
ৰক্ত বস্ত্ৰ গাৱে যেন অধিকে সোহাই॥ ২০৮ ॥
প্ৰহাৰ সম্বৰি বীৰে মহা কোপে তদা।
দুৰ্য্যোধন গাৱত হানিলা কোপে গদা॥
মহা ছোটে পৰিলন্ত পৃথিবীত লাগি।
যেন শাল বৃক্ষ বতাসতে গৈলা ভাগি॥ ২০৯ ॥
কম্পি গৈলা পৃথিবী কম্পিলা কুৰুৰাজ।
সাধু ভীম বীৰ বুলি পূজিলা সমাজ॥
পুনৰপি দুৰ্য্যোধন লভিলা চেতন।
গদা ধৰি ভীমে ধাইলেক কোপমন॥ ২১০ ॥
যেন মহা মত্তসিংহ ধাইলা গদা তুলি।
ভীমৰ শৰীৰে হানিলেক হু বুলি॥
যেন ক্ৰৌঞ্চ গিৰিবৰ গৌৰীৰ তনয়।
ভূমিত পড়িল ভীম দেখি তমোময়॥ ২১১ ॥
