এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ১৯ )
সত্য যুদ্ধে যশ থৈবে মনে কৰি জপ।
ফল পাৰিবাক যেন উঠিল কচ্ছপ॥ ৯৩॥
ৰজাৰ লোহাৰ গদা তুলি কৰি আগ।
জল হন্তে উঠি আসে যেন মত্ত নাগ।
চত্ৰৈ সম সুন্দৰ বিপুল ভূজ তাৰ।
স্থানে স্থানে প্ৰকাশে বত্ৰিশ অলঙ্কাৰ॥ ৯৪॥
কৈল্যাস পৰ্বত যেন জ্বলে দুৰ্য্যোধন।
অলঙ্কাৰ সব জ্বলে ৰত্ন মণিগণ॥
গদা ধৰি আসে বীৰ অদ্ভুত বিক্ৰমে।
দেখি ৰাজা সবে বোলে হেৰা পাইলে যমে॥ ৯৫॥
স্থিৰ হোৱা বুলিয়া আশ্বাসে বীৰগণ।
তথাপি ভয়ত প্ৰজা প্ৰবেশয় বন॥
কথমপি স্থিৰ ভৈলা মহা ৰথিগণ।
সবাৰৰ মাজত ঠিউ ভৈলা দুৰ্য্যোধন॥ ৯৬॥
কৰে গদা ধৰি বীৰে যিদিশক চাই।
তল মুণ্ড কৰি প্ৰজা পাচ গুছি যাই।
গদা ধৰি উৰ্দ্ধক ঝঙ্কাৰে দুই ভুজ।
চাহিৰে নপাৰি যেন মধ্যাহ্ণৰ সূৰ্য্য॥ ৯৭॥
মাধৱে বোলন্ত শুনা ৰাজা যুধিষ্ঠিৰ।
আক গদা ধৰি যুজিবেক কোন বীৰ॥
এক ভীমসেন বিনে আৰ কেহোঁ নাই।
যেহি দিকি চাৱে প্ৰজা ভাগিয়া পলায়॥ ৯৮॥
