এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
দ্বিতীয় গৰ্ভাঙ্ক।
নগা-পৰ্ব্বতৰ গুহা।
গদা।—নিজান গুহাত
অহ, অকলই মই।
অকলে আপোন মনে কৰিছোঁ বিহাৰ,
পাহৰি সংসাৰ-মায়া, পুত্ৰ-পৰিয়াল,
আৰু মোৰ ৰাজ্যচিন্তা, আত্ম-বাহুবল।
তপস্যা সাধন নোহে ব্ৰত জীৱনৰ,
নাছিল সমূলি বৈৰাগী জনৰ ভাব
আদি জীৱনত। আজিও বীৰৰ তেজ
বয় প্ৰতি সিৰে; বীৰভাব বীৰকাজ,
আদৰোঁ আজিও,—আজিও জীৱন-ব্ৰত।
তথাপি ই ছদ্মবেশ কিয় আজি মোৰ!
কিয় বা নিজানবাস ভৰ-বয়সত?—
জন-প্ৰাণী অসঞ্চাৰ, নাই সমাগম;
চৰাই-চুকতি আদি নপশে ইঠাই—,
চিন্তাশূন্য প্ৰাণ তাৰ,—অতি নিৰমল—,
উলাহত নাচি নাচি উৰে! কিন্তু হাঁয়
চিন্তাৰ বিকাৰে যাৰ দহে মন-প্ৰাণ,
জন-সমাজত যাৰ নাই শান্তি লেশ