এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৫
জঙ্ঘাসুৰ বধ
তোমাৰ সাম্ফল হোক নবীন যৌৱন।
আসিয়ো সুন্দৰী হেৰা কৰোঁ আলিঙ্গন॥ ২৯৬
কতো বেলি লতি দুই চেতন শৰীৰে।
বাহু চান্দে কৰিলন্ত ষোড়শ শৃঙ্গাৰে॥
দাৰুণ মদনে পাছে এৰায় ৰাক্ষসী।
আনো নানা বনে ফুৰে পৰম হৰিষি॥ ২৯৭
ভৈল গৰ্ভৱতী তাই ঋষি বীৰ্য্য ধৰি।
গৰু মানুষক তাই ফুৰে ভক্ষ কৰি॥
হাজাৰ বৎসৰ মান গৰ্ভত আছিল।
ভ্ৰমিয়া কুৰন্তে জঙ্ঘাসুৰ উপজিল॥ ২৯৮
হাজেৰেক শিৰ তাৰ দেখি লাগে ভয়।
স্তনক পিয়ন্তে জানো মোহক গিলয়॥
মহা ভয় হুই তাই লৱৰি পলায়।
ফল মূল ভুঞ্জি শিশু শৰীৰ বঢ়ায়॥ ২৯৯
পাছে জঙ্ঘাসুৰে শঙ্কৰক আৰাধিলা।
তুষ্ট হুয়া মহাদেৱে ইষ্ট বৰ দিলা॥
দেৱাসুৰ যক্ষ ৰক্ষে নপাৰোক বলে।
অসংখ্যাত ৰাজা তই জিনিবি অকলে॥ ৩০০
কিন্তু ললাটত অল্প মনুষ্যক ভয়।
বৰ পাই জঙ্ঘাসুৰে কাকো নুগুণয়॥
বৈশম্পায়ন বদতি শুনা জন্মিজয়।
জঙ্ঘাসুৰ বধ কথা কহিলো নিৰ্ণয়॥ ৩০১
৫
