পৃষ্ঠা:কৃষ্ণ লীলা.pdf/৪৯

৪ৰ্থ দৃশ্য]

৩৯

কৃষ্ণ লীলা

 নগৰৰ দুৱাৰত সাজক তোড়ন
 উৎসৱত মতলীয়া হ’ক সকলোৱে।
 ৰজকক কবা, বাছি বাছি ৰাজ সাজ
 আনে যেন ধুই শুকুলা সুন্দৰ কৰি।
 মালী আহি বিচিত্ৰ মালাৰে সজাবহি
 ৰাজদেহ কালি। সৈৰন্ধ্ৰীয়ে সুগন্ধি
 দেবাঙ্গ যোগ্য মৃগমদ কস্তুৰি চন্দন।
 আনি সজাবহি মোৰ অঙ্গ। পুৰনাৰী
 গণে যেন দিব্য বেশ ভূষা কৰি কালি
 কৰে আহি ৰাজ সম্ভাষণ। প্ৰভাততে
 বাজিব দুন্দুভি। সুগায়কে গাব গীত
 বাদকে বজাব, চাৰণে কৰিব স্তুতি।
 সৈন্যগণে শাৰী হৈ ঠিয় দিব তোড়ন
 মুখত। যোৱাঁ মন্ত্ৰী মোৰ এই আজ্ঞা
 বৰ্ণে বৰ্ণে পালাগৈ অতি সাৱধানে।
মন্ত্ৰী। যাওঁ প্ৰভু, সকলো প্ৰস্তুত পাব [ মন্ত্ৰীৰ প্ৰস্থান ]
কংস। আজি কিয় মোৰ মন এনেনো চঞ্চল।
 ৰাজৰাজেশ্বৰ মই কত ৰজা আহি
 বন্দে দিনে ৰাতি মোৰ চৰণ যুগল।
 মোৰ ভীম বাহু বল নোৱাৰি সহিব।
 কত ৰাজেন্দ্ৰই ভয়তে বিতত হৈ।
 দিয়ে কৰ। দুৱাৰত মদমত্ত হাঁতী
 আগণিত সুসজ্জিত যুঁজাৰু পৰম।
 ৰথে ৰথী, অশ্বে অশ্বাৰোহি বীৰ কত।