এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
অসমীয়া ৰামায়ণ।
১২৭
প্ৰাণপণ কৰি, দুয়ো যাঁও উৰি,
সূৰ্য্যক লখিয়া মাত্ৰ।
আমাক দেখিয়া, আদিত্য দেবতা,
হাতে লৈয়া অগ্নি অস্ত্ৰ॥
কহিৰ পৰম দুষ্ট দুই পক্ষী,
আসে আকাশৰ পথে
কৰিয়া ক্ৰোধক, অগ্নিৰ শৰক,
হানিলন্ত ধাৰহাতে।
দেখিবা মাত্ৰকে, সিতো অগ্নি শৰ,
জটাযু গৈলেক ডৰি।
ভয়তে ৰহিল, শৰণ পশিল,
মোৰ চৰণক ধৰি॥
অনেক কাৰ্পূণ্য, কৰিয়া আমাক,
বুলিলেক প্ৰিয় ভাৱ।
সোদৰকো মহা, আতুৰ দেখিয়া,
মোৰ নসহিলা গাৱ।
শুনিয়োক প্ৰাণ, দদা হেৰ মই,
বোলো কৰি অঙ্গিকাৰ।
তোমাৰ গাৱৰ, পখা যেবে নাশে,
যোগাইবো আমি আহাৰ॥
