এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
[পঞ্চম অ-১৯ দৃষ্টি তাল আমাৰ গুচালে ঢাকনি; সাৰ পাই, মই এই নতুন ৰাজ্যত। প্ৰদ্যুম্ন—তুমি মোৰে। লাহে লাহে ভাতিজা ঘুমটি, এনে হেন লাগিছে মনত! একেলগে কত যে স্মৃতিৰ হেঁচা পৰিছে ৰাত! পৰা নাই কোনো কথা ভাবি মুখিৰে। তথাপি নিশ্চয় ঋণী তোমাৰ কাৰত বহীন ই জীৱন-পুৰ কাৰণে। সেইদেখি কৰিলে। এতিজ্ঞা, অচিতে সম্বৰক বধ কৰি এইৰে মুক্তিৰ উলিয়াম প্ৰথমে উপায়। তাৰ বাবে তিতাৰ বাবে দিহা মই কৰিছা সফলল। এতিয়া এতিজ্ঞা তুমি, সক বধিৰ ৰাবে। তেনেহলে না মোৰ উচিত বুতি। তোমাৰ বিহনে কে সক নোৱাৰে বধিব। কিন্তু না, তন, মোহন, শত মায়া লেৰে দেয়ৰ বত এই সৰ অমৰ! পিছে মই শিকাম তোমা, এনেকুৱা শৰ কৌশল, তাৰে বলেইে তুমি সৰক ৰখি হেলালেপিমাতৃ সকলোৰে কাৰাই ৰাৰা গহই; যদি কোন বা ময়ো তোমাৰ লগত। -তুমি? তুমি কি না৷ লগত না।
