সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/২৮৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১২
বিৰহিণী বিলাপ কাব্য।

গ’লি সুখতেই
সুখেৰে লাহৰী ফেৰি!
বিষম সংসাৰ,
গতি বিষময়,
সংসাৰ অশান্তিময়,
কাল চক্ৰে তাত
নৰ প্ৰাণ কান্দে
দুখে জৰ্জ্জৰিত হই॥
কাল সংসাৰৰ
কালৰ চক্ৰত
নউ বুৰোতেই তই!
নউ কান্দোতেই
দুখৰ কান্দোন
দুধাৰি চকুলো লই;
এৰিলি সংসাৰ
অশান্তিৰ ঠাই
ভালে ভালে সোন কনি!
স্বৰগৰ জীৱ!
পালি পুনু স্বৰ্গ,
অনন্ত সুখৰ খনি॥
দেৰ কন্যা সবে
নিতে কোলা ল’ব
অতি যে সাদৰ কৰি,
শুবৰ বেলিকা!