সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/২৩১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৭
পঞ্চম সৰ্গ

নিৰাশাৰ সাগৰত
ফুৰিছ ওপঙ্গি তই,
তিতিছে সি বুলি মাটী চকুৰ পানীত?

তৰুৰ বিহনে তোৰ

কান্দিছে পৰাণ মন?
মোৰ চকু দুটা তেন্তে কিয় নাকান্দিব?
চাওঁতে চাওঁতে বাট
বিষালে দুচকু মোৰ,
ইমানতো নেকি মোৰ স্বোৱামী নাহিব?

আৰু কতদিন, লতা!

কান্দি কান্দি বাট চাম?
কতদিন আৰু মই জপিম যি নাম?
যি নাম জপিলে হায়!
জ্বলে হদয়ত জুই

বিয়াকুল হয় মন, অথিৰ পৰাণ॥
⸺·×·⸺
(নই)

বিৰহৰ জ্বালা তুমি জানা ভালকই, নদি?
সিকাৰণে সদা তুমি সাগৰ-সঙ্গমে,
কোনো ফালে চকু নিদি, নামানি বাধা-বুধলি
দিন ৰাতি যোৱা তুমি আকুল পৰাণে॥