“মাৰা যদি মাৰাঁ মোক” বুলিলে মন্ত্ৰীয়ে
“ৰজাৰে সইতে মই নোৱাৰোঁ মিতাব
ই মুখৰে আৰু মই নকৰো কাবউ,
পুত্ৰ হন্তা নীলামক নোৱাৰো বুজাব!”
মন্ত্ৰীৰ উত্তৰ শুনি, জ্বলিলে জামাল
খঙ্গমনে ক’লে চাই এজন যোদ্ধাক,
“লই যোৱাঁ বেগে চুজা (১) এই কাফেৰক!
শাস্তি কৰি মাৰাগই এই পাপাত্মাক!
টুকুৰা-টুকুৰে কাটি মাংস দুৰাত্মাৰ,
মাতি মাতি কুকুৰক দিবা খাবলই!
বলেৰে খুৱাব! ধৰি গোমাংস দৃষ্টক
এনে কাম যেন আৰু নোহে অগলই!
মুঠামুঠে খেৰ বান্ধি পাছে গোট গাই,
অগনি লগাই দিবা জীয়াই জীয়াই!
এনেকই শাস্তি কৰি মাৰিবা জুইক,
ৰাজ-দ্ৰোহী, দেশ-দ্ৰোহী নীচ কাফেৰক! ,
জামালৰ কথ! শুনি, ধৰিলে মন্ত্ৰীক
যোদ্ধা কেইজন মানে হাত দুখনত,—
আঁতৰাই লই গল বুলিলে চুজাই
মন্ত্ৰীলই চাই পাছে অতি কোৰোধতঃ–
“আপোনাৰ স্বাৰ্থ তোৰ পূৰাবৰ মনে,
দেশ-দ্ৰোহী, ৰাজ-দ্ৰোহী হ'লি দুৰাচাৰ!
লোকলই হুল পাতি নিজেই পৰিলি,
এনুৱাই প্ৰতিফল ঘটে এনুৱাৰ!!
পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/১২৯
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/07/%E0%A6%95%E0%A6%AE%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%AA%E0%A7%81%E0%A7%B0_%E0%A6%A7%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A6%82%E0%A6%B8_%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%AC%E0%A7%8D%E0%A6%AF.djvu/page129-1024px-%E0%A6%95%E0%A6%AE%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%AA%E0%A7%81%E0%A7%B0_%E0%A6%A7%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A6%82%E0%A6%B8_%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%AC%E0%A7%8D%E0%A6%AF.djvu.jpg)