এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
গুচিল প্ৰভাৱ তাৰ হত ভৈল দৰ্প।
গৰুড়ৰ হাতে যেন বন্দী ভৈল সৰ্প॥
কিৰীটি সহিতে তাৰ ধৰিয়া চুলত।
ভূমিত পাৰিয়া পৰিলাহা ওপৰত॥
জগতৰ ভৰত মৰিল কংস ৰায়।
চুলে ধৰি সমাজত ফুইল ঘষাই॥
হস্তীক আজোৰে যেন মত্ত সিংহৰাজে।
দেখি হাহাকাৰ কৰে সকল সমাজে॥
পিয়ন্তে বোলন্তে সিটো পথত ভ্ৰমন্তে।
নিশ্বাস কাঢ়ন্তে নিশা শয়ন কৰন্তে॥
ভয়তে আগতে দেখে কৃষ্ণক সদায়।
সিহেতু কৃষ্ণৰ ৰূপ পাইলে কংস ৰায়॥
কংস আদি কৰিয়া কংসৰ আঠ ভাই।
ভাইৰ মান সাৰোঁ বুলি ক্ৰোধে গৈল ধাই॥
সবাকো মাৰিলা কোবাই ৰঙ্গে হলধৰে।
পুৰ্ব্বত পশুক যেন মাৰিলা শঙ্কৰে॥
আকাশক ছানি বাৱে দেৱৰ দুন্দুভি।
ব্ৰহ্মা আদি দেৱে পুষ্প সিঞ্চিলা সুৰভি॥
