এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৯
অসমীয়া মহাভাৰত
ৰক্ষা কৰিবাক যাক ঈশ্বৰৰ মন।
সদ বুদ্ধি দেন্ত তাক জানিবা আপোন॥৬৮৫
সংহৰিবে তান যাক ঈশ্বৰৰ চিত।
তাৰ মনে কুবুদ্ধি বঢ়ান্ত নিতে নিত॥
পাপক বঢ়াবে হৰি মায়াবী জনক।
পাখিজাত ভৈলে যেন পলাই ছটক ॥৬৮৬
সেহিমতে বেদকেসে চাৰি বেদ যাই।
মায়া পাশে মায়া বিবিধত দুঃখ পাই॥
বুদ্ধিমন্ত নৃপতি দেখিলে প্ৰজাগণ।
নুপুছন্তে জানে তাৰ ভাল মন্দ কোন॥৬৮৭
সাধুক জানিয়া সাধু কৰ্ম্মক কৰন্ত।
বীৰক জানিয়া মহা ভয় উপগত॥
অগ্নিত দহিলে জানি সুবৰ্ণৰ কায়।
আচৰিত জানয় কুলৰ অভিপ্ৰায়॥৬৮৮
দুঃখৰ কালত জানি পণ্ডিতৰ জ্ঞান।
আপদত জানি শত্ৰু মিত্ৰৰ প্ৰমাণ॥
ধনত জানয় পুৰুষৰ যেন চিত্ত।
নাৰী শুদ্ধ জানি পাৱে যৌবন ৰাখিত॥৬৮৯
সভা নোবোলয় বৃদ্ধগণ নাই যাত।
সিয়ো বৃদ্ধ নুহিধৰ্ম্ম নোবোলে সাক্ষাত॥
